FROM ONTOLOGICAL EQUALITY TO ECOLOGICAL SELF: KAYGUSUZ ABDAL’S SUFI UNIVERSE AND THE INTERSECTION POINTS OF DEEP ECOLOGY

Abstract

Bu makale, Anadolu tasavvuf geleneğinin önde gelen isimlerinden Kaygusuz Abdal'ın düşünsel evrenini derin ekoloji perspektifinden incelemeyi amaçlamaktadır. Derin ekoloji, insan merkezciliği reddeden ve varoluşa bütüncül bir bakış açısını savunan eko-felsefi bir yaklaşımdır. Kaygusuz Abdal'ın metafizik söylemi, varlığın birliği ( vahdet-i vücûd ) yorumu ve doğal unsurları kutsallaştırması, derin ekolojinin temel ilkeleriyle örtüşen çok katmanlı bir mistik duyarlılığı ortaya koymaktadır. Bu çalışma, Kaygusuz'un metinlerinde dağ, su, hayvan, ağaç ve taş gibi doğal unsurlara atfedilen sembolik ve tinsel anlamları inceleyerek, doğa, insan ve İlahi olan arasındaki simbiyotik ilişkiyi araştırmaktadır. Bu bağlamda doğa yalnızca bir fon değil, aynı zamanda ilahi tecellilerin mekânı ve hakikatin aynası olarak yorumlanmaktadır. Makale, Alevi-Bektaşi düşüncesinin ekolojik etik açısından yeniden yorumlanmasına katkıda bulunmakta ve tasavvufun alternatif bir ekolojik ontoloji sunma potansiyelini tartışmaya açmaktadır.